Jak wspomniałem w poprzednim wpisie, osobisty wymiar przywództwa jest
warunkiem koniecznym do tego, aby „porwać” innych do działania na rzecz
wspólnego celu. Przez przywództwo osobiste rozumiem zestaw kilku podstawowych
elementów:
•
Oparcie na wartościach
•
Rozumienie własnych preferencji
•
Budowanie na mocnych stronach
•
Wiara w siebie
Oparcie na wartościach
Każdy lider korzysta z różnych źródeł autorytetu: formalnego,
moralnego, wynikającego z wiedzy lub doświadczenia oraz emocjonalnego. Gdy
mówię o wartościach przywódcy, mam na myśli budowanie autorytetu moralnego.
Wartość to
„trwałe przekonanie, że dany sposób postępowania lub ostateczny cel życia jest
jednostkowo i społecznie bardziej atrakcyjny niż inne sposoby zachowania i inne
cele życiowe”. „Wartości są to bowiem te normy i zasady postępowania, które
umożliwiają rozwój człowieka i osiągnięcie satysfakcji w życiu”
Milton Rokeach,
University of Michigan
Oparcie na wartościach oznacza, że lider:
- Posiada jasno zdefiniowany system norm postępowania (własnych lub organizacyjnych, z którymi się identyfikuje)
- Komunikuje te normy zespołowi (współpracownikom) i konsekwentnie ich przestrzega
- Robi to, co mówi, że robi
Wśród wartości są takie, które określilibyśmy mianem „kodeksu
etycznego”, ale również mogą być bardzo konkretne, praktyczne zasady, np.
rzetelność, dotrzymywanie zadeklarowanych terminów, udzielanie krytycznej
informacji zwrotnej na osobności, sprawiedliwość w ocenie pracowniczej, itd.
Rozumienie własnych preferencji
Każdy z nas ma unikalną osobowość, która wyraża się poprzez sposób
percepcji, styl komunikacji, sposób podejmowania decyzji i predyspozycje do
rozwijania kompetencji. W moich warsztatach i sesjach coachingowych posługuję
się analizą psychometryczną, która pozwala uczestnikom lepiej uświadomić sobie
te osobiste preferencje. Dobry lider zna własne potencjalne mocne i słabe
strony, strefy komfortu w relacjach z innymi oraz źródła stresu.
Budowanie na mocnych stronach
Przywódca rozwija i daje innym to, co ma najlepszego. Uważam, że
raczej powinien bazować na swoich atutach, a w drugiej kolejności pracować nad poprawieniem słabych stron. Lider nie musi być „lepszy” od zespołu. Potrafi dawać oraz mądrze
czerpać i wykorzystywać mocne strony współpracowników.
Wiara w siebie
Słabo zmotywowany lider nie zmotywuje kolegów. Wie, co potrafi i w
jakich sprawach powinien ufać innym. Poprzednie elementy przywództwa osobistego
powinny dawać pewność siebie i motywację do działania.
Na tym fundamencie można budować przywództwo społeczne, czyli
umiejętność pozytywnego wpływania i motywowania innych ludzi. Przywództwo ma
sens, gdy ludzie podążają za liderem, bo chcą, a nie dlatego, że muszą. O tym
następnym razem.
Znalazłam Cię wklepując w wyszukiwarce: przywództwo osobiste :)
OdpowiedzUsuńCiekawy post.
Skorzystam.
Serdeczności
Dorota Nawrotek ;)