Przywództwo osobiste

Jak wspomniałem w poprzednim wpisie, osobisty wymiar przywództwa jest warunkiem koniecznym do tego, aby „porwać” innych do działania na rzecz wspólnego celu. Przez przywództwo osobiste rozumiem zestaw kilku podstawowych elementów:

•          Oparcie na wartościach

•          Rozumienie własnych preferencji

•          Budowanie na mocnych stronach

•          Wiara w siebie

Oparcie na wartościach

Każdy lider korzysta z różnych źródeł autorytetu: formalnego, moralnego, wynikającego z wiedzy lub doświadczenia oraz emocjonalnego. Gdy mówię o wartościach przywódcy, mam na myśli budowanie autorytetu moralnego.

Wartość to „trwałe przekonanie, że dany sposób postępowania lub ostateczny cel życia jest jednostkowo i społecznie bardziej atrakcyjny niż inne sposoby zachowania i inne cele życiowe”. „Wartości są to bowiem te normy i zasady postępowania, które umożliwiają rozwój człowieka i osiągnięcie satysfakcji w życiu”

Milton Rokeach, University of Michigan

Oparcie na wartościach oznacza, że lider:

• Posiada jasno zdefiniowany system norm postępowania (własnych lub organizacyjnych, z którymi się identyfikuje)
• Komunikuje te normy zespołowi (współpracownikom) i konsekwentnie  ich przestrzega
• Robi to, co mówi, że robi

Wśród wartości są takie, które określilibyśmy mianem „kodeksu etycznego”, ale również mogą być bardzo konkretne, praktyczne zasady, np. rzetelność, dotrzymywanie zadeklarowanych terminów, udzielanie krytycznej informacji zwrotnej na osobności, sprawiedliwość w ocenie pracowniczej, itd.

Rozumienie własnych preferencji

Każdy z nas ma unikalną osobowość, która wyraża się poprzez sposób percepcji, styl komunikacji, sposób podejmowania decyzji i predyspozycje do rozwijania kompetencji. W moich warsztatach i sesjach coachingowych posługuję się analizą psychometryczną, która pozwala uczestnikom lepiej uświadomić sobie te osobiste preferencje. Dobry lider zna własne potencjalne mocne i słabe strony, strefy komfortu w relacjach z innymi oraz źródła stresu.

Budowanie na mocnych stronach

Przywódca rozwija i daje innym to, co ma najlepszego. Uważam, że raczej powinien bazować na swoich atutach, a w drugiej kolejności pracować nad poprawieniem słabych stron. Lider nie musi być „lepszy” od zespołu. Potrafi dawać oraz mądrze czerpać i wykorzystywać mocne strony współpracowników.

Wiara w siebie

Słabo zmotywowany lider nie zmotywuje kolegów. Wie, co potrafi i w jakich sprawach powinien ufać innym. Poprzednie elementy przywództwa osobistego powinny dawać pewność siebie i motywację do działania.

Na tym fundamencie można budować przywództwo społeczne, czyli umiejętność pozytywnego wpływania i motywowania innych ludzi. Przywództwo ma sens, gdy ludzie podążają za liderem, bo chcą, a nie dlatego, że muszą. O tym następnym razem.